Betekenen op internet

De aanhoudende stroom rechtszaken tussen de entertainmentindustrie en ‘illegale downloadsites’ zorgt voor vernieuwing op het gebied van internetrecht. De meest recente zaak tegen Pirate Bay kan de opmaat zijn naar een nieuw fenomeen: procederen via internet.

De zaken die worden gevoerd door de Stichting Brein, tegen onder meer websites en providers die een faciliterende rol spelen bij bestandsuitwisseling, zijn interessant omdat ze zorgen voor jurisprudentie op een belangrijk onderdeel van het ‘internetrecht’: de verantwoordelijkheid van tussenpersonen. Torrentsites bieden bijvoorbeeld zelf geen illegale bestanden aan, maar maken het wel heel veel makkelijker ze te vinden. Door veel verkeer te genereren voor hun site kunnen ze in potentie heel rijk worden aan advertenties. Is het onrechtmatig om geld te verdienen met het vergemakkelijken van illegaal gedrag van anderen? Of bieden deze sites gewoon informatie over wat elders op internet vrijelijk te vinden is en zijn ze dus net zo nuttig en onschuldig als een straatbord of telefoongids? Continue reading “Betekenen op internet”

Een domme wet

De Eerste Kamer stemde deze week in met de Wet bewaarplicht verkeersgegevens, na een merkwaardig debat waarin politiek en gezond verstand opzichtig botsten. Iedereen vond het een domme wet, maar de meerderheid stemde voor. De wet is gebaseerd op een Europese richtlijn en verplicht telecom- en internetaanbieders om informatie over telefoon- en internetgebruik van alle burgers twaalf maanden vast te leggen voor eventueel toekomstig opsporingsgebruik.

Onder druk van de vele tegenstanders van de bewaarplicht zegde minister Hirsch Ballin toe dat hij de Tweede Kamer zal vragen de bewaarplicht voor internetgegevens terug te brengen naar zes maanden, het minimum dat de Europese richtlijn voorschrijft. Als de Tweede Kamer dat weigert, is het helapidaka voor de Eerste Kamer. Continue reading “Een domme wet”

Concurreren met gratis

De publieke omroep maakt een razendsnelle inhaalslag op internet. Ondertussen wordt mediaconsumptie steeds meer divers en individueel. Hoe voorkom je dat al die programma’s straks alleen nog gemaakt worden met belastinggeld? 

Het is een inmiddels overbekend fenomeen: mediaconsumptie verschuift van radio en televisie naar internet, mobiele telefoon en mp3-speler. Mediabedrijven worstelen met die overgang en zoeken naar nieuwe manieren om wispelturige consumenten en adverteerders aan zich te binden. De multimedialisering van de media gaat gepaard met allerlei politieke en juridische ‘uitdagingen’, die in deze column regelmatig aan de orde komen. In het auteursrecht bijvoorbeeld, waar collectieve rechtenorganisaties en de grote entertainmentbedrijven elkaar en de markt in een wurggreep houden en tal van vernieuwingen tegenhouden. Inmiddels heeft het auteursrecht als geheel zodanig aan draagvlak en geloofwaardigheid ingeboet, zeker onder de generatie die niet beter weet dan dat alle media digitaal en kopieerbaar zijn, dat het de vraag is wat er over tien jaar nog van over is. Continue reading “Concurreren met gratis”

Haagse internetplannetjes

Het blijft aanmodderen met auteursrecht op internet. Deze week concludeerde een werkgroep van de Tweede Kamer zelfs dat het auteursrecht in een crisis verkeert. De oplossing: uitgevers dwingen films en muziek digitaal aan te bieden en daarna downloaden strafbaar stellen.

Ongeautoriseerde bestandsuitwisseling op internet is funest voor producenten van muziek, films en games. Maar hoe pak je het aan? Auteursrechtheffingen op alle dragers, zoals blanco cd’s, dvd’s, mp3-spelers, harde schijven en usb-sticks? Internetaanbieders verplichten om illegaal materiaal weg te filteren? Een vaste downloadheffing op ieder internetabonnement? Keiharde repressie, met (straf)vervolging van consumenten? Een “cultuuromslag” teweeg brengen? Alle oplossingen hebben beperkte voordelen en grote nadelen. Continue reading “Haagse internetplannetjes”

Flapdrollen, kwakzalvers en fascistische boeken

Volgens de Hoge Raad mag je een arts voor kwalzalver uitmaken als je daar een objectieve definitie voor hanteert waaraan betrokkene voldoet. Een kans voor Jan “flapdrol” Marijnissen en Geert “fascistisch boek” Wilders?

Vanuit de SP-bankjes schold ex-fractievoorzitter Jan Marijnissen minister Koenders voor Ontwikkelingssamenwerking vorige week tot driemaal toe uit voor flapdrol. Waar het debat over ging weet niemand meer. Koenders was pissig, maar SP-fractievoorzitter Agnes Kant vond dat hij niet moest klagen: “Flapdrol is een keurig Nederlands woord en in dit geval een terechte constatering.”

Uit de analyse van Ewoud Sanders in NRC Handelsblad bleek iets anders. Een flapdrol is namelijk een “drol van een niet-vaste substantie, als teken van ziekelijkheid.” Dat komt in de beste families voor, maar is daarmee nog niet keurig. Continue reading “Flapdrollen, kwakzalvers en fascistische boeken”

Weer een nieuwe Mediawet

Nog dit jaar maakt de Mediawet de sprong naar het internet. Toezichtsambtenaren van het Commissariaat voor de Media gaan het online programma-aanbod van Nederlandse mediabedrijven controleren. Niemand weet hoe dat uitpakt.

De nieuwe Mediawet is nog niet in werking getreden, of de wijzigingsvoorstellen vliegen ons al weer om de oren. De eerste, de ‘Erkenningenwet’, moet de regels voor toetreding tot het publieke bestel aanscherpen. Een recenter wetsvoorstel zal de Mediawet aanpassen aan de Europese richtlijn over audiovisuele mediadiensten. Die introduceert regels voor on-demand diensten zoals Uitzending Gemist, online videotheken en misschien zelfs YouTube. Continue reading “Weer een nieuwe Mediawet”

Internetsmaad: twee maanden cel

Het Gerechtshof in Den Haag veroordeelde gisteren een prominente actievoerster tegen kindermishandeling tot twee maanden cel voor smaad wegens een onbewezen beschuldiging van pedofilie. Door ouderwets hard op treden tegen deze digitale eigenrichting sloeg het Hof een belangrijk piketpaaltje voor de normalisering van de internetmaatschappij. Een goed signaal.

De zaak draait om de website kindersexnu.nl, een initiatief van Yvonne van Hertum uit Rotterdam. Zij deed zich op chatboxen voor als minderjarige om zo pedofielen te lokken. Had zij ‘beet’, dan mocht de ‘dader’ kiezen: hij moest een soort onthoudingsverklaring tekenen die zij dan aan politie zond, of zij zou zijn naam, adres en alle andere beschikbare persoonsgegevens op haar website publiceren. Continue reading “Internetsmaad: twee maanden cel”

Knielen voor het altar van de persvrijheid

Burgemeester Wolfsen van Utrecht heeft zijn lesje geleerd: kom niet aan de persvrijheid. De affaire rondom de non-publicatie over zijn woonlastendeclaraties lijkt het zoveelste bewijs dat het in de politiek niet draait om feiten maar om perceptie. Want Wolfsen heeft niets verkeerds gedaan.

Wolfsen moest publiekelijk door het stof, nadat hij druk had uitgeoefend op de redactie en uitgever van het Utrechtse huis-aan-huisblad Ons Utrecht om een kritisch artikel over zijn onkosten niet af te drukken. Uiteindelijk liet de uitgever (onderdeel van de Telegraaf Media Groep) de gehele oplage van 130.000 kranten opnieuw drukken, zonder het gewraakte artikel.

De poging van Wolfsen om het kritische artikel tegen te houden is alom neergezet als machtsmisbruik, een botte inbreuk op de persvrijheid. Arjan Dasselaar beschuldigde hem vorige week op deze plek van onhandig machiavellisme, omdat hij had geprobeerd de berichtgeving te beïnvloeden maar zo dom was geweest om meteen door de mand te vallen. Continue reading “Knielen voor het altar van de persvrijheid”